Prawo Parkinsona, czyli jak zarządzać czasem na co dzień

Prawo Parkinsona opisał Cyril Northcote Parkinson. Jego teoria miała związek głównie z pracownikami oraz zadaniami, które mieli wykonać na swoim stanowisku pracy.

Prawo to jednak z powodzeniem, można również odnieść do naszego codziennego życia.

„Work expands as to fill the time available for its completion."

Prawo Parkinsona mówi, że "praca rozszerza się tak, aby wypełnić czas dostępny na jej ukończenie."

Można je jeszcze zinterpretować tak: „Czas marnowany jest w ilościach proporcjonalnych do całego czasu, jakim w ogóle dysponujemy.”

Ja to prawo rozumiem w ten sposób: gdy mamy sporo czasu, dane zadanie robimy dłużej. Kiedy mamy ograniczony czas, to TO SAMO zadanie jesteśmy w stanie wykonać znacznie szybciej.

Niestety jest tak, że często po prostu marnujemy cenne minuty, godziny. Nie umiemy nimi dobrze dysponować i przepuszczamy je przez palce.

Paradoksalnie – im mamy więcej zadań do wykonania lub mniej czasu na ich realizację, tym lepiej sobie radzimy. Gdy mamy sporo wolnego czasu i na przykład jedno lub dwa zadania do wykonania, odwlekamy moment startu. Przecież mamy tyle jeszcze godzin przed sobą. Jednak minuty płyną szybko i nagle okazuje się, że dzień się kończy, a my jeszcze nie uporaliśmy się z daną sprawą. Zmarnowaliśmy pół dnia albo i cały na nierobieniu niczego konkretnego i jeszcze teraz musimy się spieszyć, bo cały czas ciąży nad nami zadanie, które mieliśmy wykonać. Bywa, że jest ono już robione w pośpiechu, byle jak lub poniżej naszych możliwości.

Osoby mające wiele spraw na głowie – dom, dzieci, praca, pasje – częściej (choć też nie zawsze) bywają bardziej zorganizowane. Działają według własnego planu i są w stanie wykonać w ciągu dnia wiele zadań.

Jednak taka forma aktywności jest też trochę obciążająca. Nie można w nieskończoność działać na wysokich obrotach. Dlatego każda "osoba wielozadaniowa", powinna robić od czasu do czasu reset i zafundować sobie dzień odpoczynku, taki tylko dla siebie. Fajnie, jeśli ktoś nam pomoże w tym i w czasie, gdy będziemy pić kawę z koleżanką, spacerować, oglądać film w kinie czy po prostu spać, mąż lub dziadkowie zajmą się dziećmi i ugotują obiadek. ;) :) 

Prawo Parkinsona dopada mnie w chwili niemocy, spadku formy, gdy brak mi pomysłu, motywacji do działania ( w tym i finansowej) lub kiedy odłożyłam sobie zbyt wiele zadań na później i właśnie przyszedł czas, by się za nie zabrać.

Najgorszy jest moment startu. Jeśli już zacznę wykonywać daną czynność, nie ważne, czy jest to sprzątanie czy napisanie tekstu, to wciągam się w pracę coraz bardziej. Każde wykonane zadanie cieszy mnie i motywuje do kolejnej aktywności. Grunt, to nie dać się wciągnąć wszelakim rozpraszaczom - trzecia kawa, pudelek, instagram... 

Jak nie stać się ofiarą prawa Parkinsona?

Cóż sprawa jest prosta. Wystarczy ruszyć tyłek i zacząć pracę od razu, najwcześniej jak to możliwe, nie odkładając tego na ostatnią chwilę.

Nigdy nie wiadomo, czy potem coś nie wydarzy się takiego, że nie będziemy jednak w stanie wykonać tego, co zaplanowaliśmy. Te osoby, które mają dzieci, wiedzą, że niekiedy bywa różnie i zdarzają się sytuacje nieprzewidywalne.

A jeśli mamy w danym dniu dużo czasu, przeznaczmy na określoną czynność, tylko tyle, ile jest niezbędne by osiągnąć zadowalający efekt. Nie musimy być perfekcjonistami w każdej dziedzinie, chyba, że akurat w danym przypadku zależy nam na efekcie wow. Z resztą dnia możemy zrobić co chcemy. Od czasu do czasu małe lenistwo nie zaszkodzi.

Istnieje jeszcze drugie prawo Parkinsona, równie trafne, ale tę kwestię zostawię sobie na następny post.

Słyszeliście o prawie Parkinsona. Zgadzacie się z tą teorią?

WARTO ZOBACZYĆ TEŻ:

• Z tego NIE musisz się tłumaczyć.
• Jak nie marnować czasu i wydłużyć dobę?
• Siła małych kwot, czyli Efekt latte.
• Jak dobrze zacząć dzień?