Roczek Jasia

Wczoraj, 15 sierpnia, nasz najmłodszy synek Jaś skończył rok.
A dopiero co się urodził. Mam wrażenie, że to było wczoraj. Te wszystkie emocje związane z oczekiwaniem, zbliżającym się porodem, pierwszym spotkaniem z Jasiem są we mnie nadal bardzo żywe.

To był bardzo udany rok dla nas wszytskich pod względem rodzinnym.

Jeśli chodzi o relacje z Jasia z rodzeństwem to są naprawdę świetne, choć z racji mniejszej różnicy wieku między nim a Julcią, to właśnie z nią bawi się najczęściej.

Janek jest bardzo pogodnym chłopcem, daje nam wszystkim wiele radości.

Czy są jakieś różnice między Jankiem, a pozostałą dwójką?

Na pewno taką zauważalną jest to, iż Jaś mało śpi w dzień. Obecnie i to od dłuższego już czasu, ma tylko jedną drzemkę w ciągu dnia. Bardzo rzadko dwie, ostatnio praktycznie się to już nie zdarza, żeby zasnął po południu, nawet jak jest ewidentnie zmęczony. Za to o 19 już smacznie chrapie, a o 6/6:30 wstaje pełen energii do działania. 

Jako jedyny z całej trójki raczkuje. I jest w tym na prawdę szybki. Starszy syn oraz córka pominęli ten etap i niedługo po 1 urodzinach zaczęli samodzielnie chodzić. Jaś na razie chodzi trzymamy za rękę lub przy meblach, ale już kilka kroczków udaje mu się zrobić. Także z pewnością już za chwile będzie śmigał sam. 

Jak sobie radzę z trójką dzieci?

Myślę, że całkiem nieźle, ale to dlatego że się nie spinam i pewne rzeczy, sprawy odpuszczam. Mam też inne podejście do macierzyństwa. Takie bardziej na luzie. A i doświadczenie też robi swoje. Mniej mnie rzeczy zaskakuje i wiem czego się mogę mniej więcej spodziewać na danym etapie życia dziecka.
Człowiek też się przyzwyczaja do wielu mniej przyjemnych aspektów macierzyństwa.

Pamiętam jak przy pierwszym synu bardzo doskwierał mi brak snu oraz ogólne zmęczenie. Teraz, choć z pewnością nie śpię więcej, niż wtedy, czuję się bardziej wyspana i wypoczęta.

Mniej też panikuję, przeżywam dane sytuacje związane z dziećmi oraz nie narzekam. Za to bardziej chłonę każdą wspólną chwilę z Jasiem oraz starszymi dziećmi. Wiem, że ten początkowy etap życia dziecka tak szybko mija... To się już powtórzy. Dlatego po prostu cieszę się naszym każdym wspólnym dniem, łapie pozytywne momenty, na nich się skupiam, a puszczam w niepamięć te mniej przyjemne zdarzenia.

Sto lat Kochany synku. :)