6 miesięcy w potrójnym składzie, czyli pół roczku Jasia

Dziś nasz najmłodszy synek kończy już pół roku.
To niesamowite jak czas szybko pędzi.

Jaś jest bardzo towarzyski. Uwielbia być w centrum uwagi. Bacznie obserwuje swoje starsze rodzeństwo i aż się wyrywa, by już się z nimi pobawić. Opanował dobrze obroty z pleców na brzuch i odwrotnie. Trzeba go pilnować, bo jest w tych obrotach naprawdę szybki i łatwo może się sturlać.
Niestety w dzień dość mało śpi. Są to już tylko 2 (czasem 3) drzemki i to wcale nie takie długie. Jednak Kuba i Julka w tym wieku spali więcej. Widać szkoda mu czasu na sen. ;) Na szczęście w nocy ładnie śpi, choć jeszcze domaga się mleka. Zazwyczaj karmię go 2-3 razy.
Dietę rozszerzyliśmy już jakiś czas temu, Janek uwielbia różnego rodzaju obiadki, natomiast za kaszką nie przepada. ;)
Jak na razie (odpukać) omijają go też choroby, raz tylko miał katar. W tym sezonie ogólnie się dobrze trzymamy. Dzieci po za katarem, czy np. 2 dniową lekką niedyspozycją nie chorowały. Ja w ogóle. Oby tak dalej.

Często dostaje pytania jak radzę sobie z trójką dzieci i jak znajduję czas np. na czytanie, ćwiczenia czy pisanie na blogu.

Nie mam niestety złotej recepty.

Doba jest dla mnie zbyt krótka, ale staram się jakoś tak ułożyć sobie plan dnia, by ogarnąć i wykonać przynajmniej część z zaplanowanych rzeczy.

Staram się planować wszystko, ale z bardzo krótkim wyprzedzeniem.
Chciałam układać sobie tygodniowy harmonogram, ale przy trójce dzieci i częstej nieprzewidywalności nie sprawdziło się to. Zazwyczaj wieczorem kreślę sobie w kalendarzu plan na następny dzień. Mam oczywiście też takie ważne zadania, zaplanowane od dłuższego czasu wydarzenia czy sprawy (teoretycznie) nie do ruszenia i wokół nich układam te drobniejsze, codzienne. To jest taka baza. Ale czy wszystko uda mi się zrealizować, to już inna sprawa. Niektóre rzeczy odpuszczam, a czasem w chwili przypływu nagłej energii oraz wolnego czasu nadrabiam i na przykład przygotowuję sobie kilka wpisów, które później będę mogła opublikować na blogu przez najbliższe dni. ;)

Staram się też kierować zasadą 1 minuty, którą wpajam też dzieciom czyli "To, czego zrobienie zajmie Ci minutę lub mniej - zrób od razu".

Gdy widzę, że np. leży papierek/zabawka/brudny kubek na stole - odkładam tę rzecz, gdzie jej miejsce.

Ta zasada naprawdę ułatwia życie. Wystarczy chwila zapomnienia i zaczyna się chaos. A bałagan wpływa na mnie dołująco i odbiera energię. Przy dzieciach nie da się co prawda mieć wszystkiego poukładanego i wysprzątanego na błysk, ale co innego lekki nieporządek, a co innego mega bajzel.

Nie ukrywam też, że lepiej jest mi wszystko ogarnąć, kiedy mąż jest w domu. Działamy razem, dzielimy się obowiązkami. Wówczas też i łatwiej jest o czas dla siebie. Wiadomo. Chwilę oddechu można też złapać, gdy odwiedzą nas dziadkowie. Nawet jeśli zajmą się dziećmi przez godzinę, to już można w tym czasie sporo zdziałać.

Ważny jest tzw. złoty środek. Nie stawiać sobie zbyt wygórowanych wymagań, ale z drugiej strony starać się ogarnąć jak najwięcej z zaplanowanych na dany dzień zadań. Z tym, że nie może też być ich bardzo dużo, bo się szybko wypalimy. Wszystko z głową.
No i główna zasada. Najważniejszy jest człowiek. Rodzina, relacje, bliskość, rozmowa. :)