Rok temu o tej porze ...

... przybyliśmy właśnie do szpitala, by w nocy o 1:55 powitać JĄ - naszą Kochaną Córeczkę.

Czas pędzi tak szybko. Wprost jest to nie do uwierzenia, że już rok jest z nami. :)

Dziś mieliśmy małe przyjęcie z okazji roczku. Niestety Kuba jest trochę chory, a inne dzieci z rodziny też dopadł jakiś wirus, wiec impreza odbyła się w kameralnym gronie, a w najbliższym czasie mamy zamiar spotykać się jeszcze z tymi, którzy nie mogli dotrzeć dzisiaj.

Mina Julki na zdjęciu mówi wszystko - bracie, pomocy, sama nie dam rady zdmuchnąć tej świeczki. ;)

Julcia próbuje sama chodzić, ale bez trzymania zrobi na razie 3-4 kroczki. Uwielbia bawić się z bratem. Obecnie jest tak, że bawią się razem przez długi czas. Ja oczywiście to nadzoruję i cały czas jestem obok, ale równocześnie mogę też robić coś innego.

Jak każda młoda dama lubi buszować w szafie - otwiera szuflady, przegląda zawartość. Szczególnie upodobała sobie moje torebki. Próba wyciągnięcia z rąk takiej zdobyczy kończy się wrzaskiem. Ale ogólnie jest bardzo pogodnym dzieckiem. Noc przesypia, ale od czasu do czasu zdarza jej się obudzić a mleko. Pobudka zazwyczaj o 7-7:30, więc nie jest źle, a nawet  kilka razy zrobiła nam prezent i wstała 8-8:30! W dzień śpi raz. Lubi jeździć autem. Do obcych jest bardzo nie ufna, może zacząć płakać gdy zobaczy nad sobą jakąś nieznana twarz na przykład w markecie - czemu wcale jej się nie dziwię.

Na blogu też ostatni raz wstawiam zdjęcia z widoczną twarzą córki. Tak postanowiłam. Nie chcę by miała mi kiedyś za złe, że publikuję jej wizerunek, bez zgody.To znaczy pojawi się jeszcze tutaj na pewno, ale w formie częściowo ukrytej, tyłem lub w oddaleniu.