Jak zachęcić dziecko do pomocy w domu?

Pochwalę się, że mam w domu prawdziwego pomocnika. Wczoraj mój prawie już 6-letni syn załadował zmywarkę, bez mojego stania nad jego głową, wszystko poukładał prawidłowo, włożył kostkę i włączył. Może to dla kogoś nic takiego, ale osobiście znam mamę nastolatka, dla którego nie tyle co opcja włączenia, ale kwestia odpowiedniego ułożenia naczyń to czarna magia. I nie to, że mu się nie chce, on naprawdę tego nie potrafi zrobić.

Syn w domu naprawdę dużo robi różnych rzeczy.

Jest często chętny do pomocy aż za bardzo. ;p

Jak zachęcić dziecko do pomocy w domu?

Pozwolić mu pomagać, kiedy tego chce.

Dziecko w okresie 2-3 lat, oczywiście opieram się w dużej mierze na moim synu, ale wydaje mi się, że większość dzieci też tak ma, chce naśladować rodzica, robić to co on, pomagać po prostu.

Rodzic jednak często niechętnie korzysta z takiej propozycji pomocy. Umówmy się. Taki 2-3 letni pomocnik tak naprawdę opóźnia wykonywanie danej czynności, może coś popsuć i jedną robotę wykonujemy dwa razy dłużej. Mówimy zatem: nie może jednak ja to zrobię, Ty jesteś za mały. Albo - daj ja to zrobię, będzie szybciej, a Ty się pobaw.

Sama czasem też tak robiłam, jednak zawsze wówczas przypominała sobie przeczytaną w jakiejś gazecie radę, aby pozwolić dzieciom na pomaganie, kiedy one tego chcą, bo kiedy będziemy ciągle powtarzać nie ja to zrobię, to wyrośnie nam taki  13-latek, którego pewnego dnia poprosimy o pomoc, a on będzie wielce zdziwiony. No jak, przecież mama zawsze mówiła, żebym tego nie robił, że sama wykona to lepiej, więc o co chodzi?

Przez długi czas syn przeszkadzał - pomagając. Opóźniał pracę, rozsypywał coś, rozlewał... Nie mówiąc o tym, jak sam wyglądał podczas niektórych takich prac. Zazwyczaj nadawał się do przebrania. A i rozbił też przynajmniej 2 kubki, przy próbie nauki zmywania. Można się było czasem zdenerwować... Ale pozwalałam mu na to.

Co obecnie potrafi? Czyli jaką i matka ma z tego korzyść?

- Syn robi sobie często sam kanapki. A mógłby za każdym razem, kiedy takową chce skonsumować, zawołać - mamo zrób mi, jestem głodny. Mało tego matce też zrobi, a i ojcu do pracy ostatnio także wyszykował.

- Załadowanie i odpalenie zmywarki oraz pralki - ale zawsze jestem obok, trzeba jednak czuwać.

- Zmywanie ręczne - on to naprawdę lubi robić, nie wiem po kim to ma, ale nikt w domu nie pała chęcią do tej czynności.

- Ogólne sprzątanie - ścieranie kurzu, mycie. Nie jest to perfekcyjne, ale myślę, że niejeden dorosły jest bardziej niedokładny. ;p

- Odkurzanie z dorosłym.

- Ścielenie łóżka w weekendy (w tygodniu, kiedy rano spieszymy się do szkoły nie ma na to czasu).

- Przygotowanie sobie ubrania na dzień następny do zerówki.

- Pomoc przy przygotowaniu posiłków.

- Pomoc przy młodszej siostrze.

Od 3 roku życia co roku pomaga w zwożeniu węgla. Pamiętam jak się uparł jak miał 3 lata po raz pierwszy. Zwiózł wówczas na swoich dziecięcych taczkach, naprawdę dużo, mimo, iż wszyscy mu mówiliśmy, żeby tego nie robił i go wręcz goniliśmy do domu.
Podobnie jest z odśnieżaniem. Sam chce, nikt go do tego nie namawia - jest to dla niego forma zabawy. 

We własnym pokoju od pewnego czasu sprząta tylko sam. Jest kilka rzeczy poukładanych nie po mojej myśli. Poprzekładał na przykład część swoich ubrań w szufladzie, wg własnej wizji. Niemniej staram się powstrzymywać przed zbytnią ingerencją, choć sugeruję, że mógłbyś to inaczej przestawić lub schować. Ale jeśli mówi, że wg niego tak jest dobrze, to odpuszczam. To jego pokój, a sama czy lubię jak mi moja mama mówi, że mam coś źle postawione? No nie.

Nigdy nie zmuszam syna do zrobienia czegoś. Nigdy nie mówię - masz to zrobić.

Najczęściej sugeruję, że coś jest ewentualnie do wykonania, zazwyczaj w wesołej formie, np. Kuba jest zadanie wodne do wykonania, czy się tego podejmujesz? I pokazuję, że coś trzeba by umyć. Lub jest brudna robota do wykonania (chodzi o umycie ziemniaków ;p).

Dużo też robimy razem, np. jeśli chodzi o gotowanie czy sprzątanie.

Wiele rzeczy syn wykonuje jeszcze nie dokładnie, ale to tylko kwestia wprawy, bo chęci są, a to najważniejsze. Wiem, że po prostu będę mogła na niego liczyć.

Kuba wie też, że pewnych rzeczy nie wolno mu jeszcze robić - w tym obsługa kuchenki, piekarnika itd. Ma jednak zapędy do wykonywania niektórych, nieodpowiednich dla jego wieku, jeszcze prac, czym przeprawia matkę o wzrost ciśnienia.

Co syna zniechęca do ewentualnej pomocy?

Jeśli zauważy, że poprawiłam po nim to co zrobił. Dlatego, staram się robić te poprawki, tak, żeby tego nie widział. Kiedy jednak to zauważa bywa mu czasem przykro, zdarzyło się, że nawet płakał i się na mnie obraził. Ogólnie jest dosyć ambitny. No niestety też nie lubi przegrywać, miał z tym problem jeśli chodzi o np. gry, ale na ten moment jest już dużo lepiej, bo staraliśmy się nad tym pracować.

Jest jeszcze kwestia nagrody za wykonaną czynność.

Uważam, że jest to sprawa indywidualna. Jednak nie popieram dawania nagrody za każdą wykonaną rzecz - bez przesady... Ale od czasu do czasu - czemu nie. Można coś dziecku kupić lub w przypadku starszych dać kieszonkowe.

Ogólnie dziecko powinno mieć taką świadomość, że mieszkamy razem i wszyscy dbają o dom. Nie sprzątamy, bo liczymy na zapłatę, tylko dlatego bo tak się robi po prostu. Uważam, że syn na chwile obecną ma właśnie taką świadomość i to rozumie.

Syna motywuje też bardzo pochwała z naszej strony, czy też dziadków. Ale nie na zasadzie, o fajnie. Rodzic powinien wykazać większe zaangażowanie.

Często też chwalę syna przed znajomymi. Mówię, co zrobił, albo jak się ładnie zachował a pomijam te złe sytuacje. Co ciekawe jestem tutaj w mniejszości, bo większość rodziców narzeka na swoje pociechy, wytyka ich niewłaściwe zachowanie czy błędy, oczywiście nie rzadko w obecności samych dzieci. Nie jest to fajne. Sama pamiętam takie sytuacje z mojego dzieciństwa i choć udawałam, że mnie to nie rusza, było mi po prostu bardzo przykro, nie motywowało mnie też to do zmiany postępowania.

To się trochę pochwaliłam, ale jako matka mam takie prawo, a jak. Być może komuś ten wpis w jakiś sposób zasugeruje jak można zachęcić dziecko do pomocy w domu.

Oczywiście Wy również, jeśli chcecie, możecie się pochwalić umiejętnościami Waszych dzieci oraz sposobami, jakimi je zachęcacie po pomocy w domu.

Ps. Post ten poleciła na swoim FB Dorota Zawadzka. :)))